Binnenkijken, een vorm van voyeurisme?

Voyeurisme houdt in dat mensen, zonder dat ze zelf gezien worden, opgewonden geraken van het kijken naar bepaalde objecten, personen of activiteiten. Eigenlijk staat er bij de volledige definitie de toevoeging ‘seksueel’, maar ik wil de PRACHT bloglezers niet afschrikken. Wel durf ik het aan deze blog te wijten aan de volgende prikkelende stelling: “zou de populaire rubriek ‘binnenkijken bij’ die in alle woonbladen veruit het meest gelezen wordt, een vorm van voyeurisme zijn?

Meestal staat zo’n binnenkijker pontificaal in het hart van elk woonblad. Een grote dikke reportage waar iemand zijn huis openstelt om vanuit ieders perspectief bekeken te worden. Een soort ‘deur wagenwijd open’ maar dan op papier. Ook ik sla het graag open en stap een beetje ‘naar binnen’. Het opsnuiven van iemands huis waar hij of zij trots op is, dat is inspirerend. Welke objecten, plek en opstelling? Zou deze kijklust ook verklaren waarom ‘de binnenkijkers van PRACHT’ zo worden gewaardeerd?

Ik geef grif toe, zodra de avonden korten en de straten ’s avonds donker zijn, vind ik het heerlijk de hond te pakken. Flanerend over de stoepen, en passant, even snel te gluren bij de buren. Welke zender staat op? Wat voor plafonnière hangt te pronken? Uitgesproken behang. Soms waan je je in de jaren ’50, dan weer in 2021. Dat is zo leuk aan Nederland, bijna niemand doet de luiken dicht. Dat was in mijn tien jaar te Frankrijk wel anders. Alles was ’s avonds potdicht en uitgestorven. Terug op Nederlandse bodem viel het mij onmiddellijk op: de grote toegankelijke ramen waar ik met gemak in de schoot van een televisiekijkende bewoner kon kijken. Voeten op de chaise longue bank, chips in de hand, badjas aan, geen enkele gêne. Ik hou ervan.

Hoe leuk is het om, terwijl je hond aan een lantaarnpaal snuffelt, even dat tafereel van die woonkamer in je op te nemen? Van ouderwetse kleedjes op de tafel tot strak modieus design, elke ruit en huisnummer brengt weer nieuw kijkgenot. En we mogen weer! Het herfstseizoen dient zich bijna aan. Dat belooft weer dat ik mij weer heerlijk voyeuristisch aan de woonkamers kan vergapen. Niemand die mij ziet, maar ik bewonder en verwonder.

De binnenkijkers die ik mocht maken voor PRACHT, zijn ook smul momenten. Dat is natuurlijk zonder stiekem te gluren, maar tijdens een open interview ter plaatse. Met pen en camera neem ik alle (lust)objecten in mij op. Prachtige bijzettafels, de nieuwe loungebank, of de mooie lichtplannen van Rick of het nieuwe behang uit het assortiment van PRACHT. Bewoners vertellen mij telkens hoe zij tot hun besluit zijn gekomen om dit ensemble op deze wijze samen te stellen. Het feit dat ik hierin word betrokken, vind ik telkens weer een eer. En eigenlijk ook heel persoonlijk.

Terug op mijn stelling. Misschien is dat het wel, waarom de rubriek binnenkijken zo geliefd is. Je mag even ergens bij zijn, intiem, in iemands huis. En het feit dat de ander jou niet ziet, maakt het misschien een beetje voyeuristisch?

Ook de PRACHT Plekken in de winkel van Jean-Pierre zijn heel persoonlijk ingericht. Zodat elke bezoeker even een woonkamer kan binnenstappen en mag deelnemen van dat plekje. Heel misschien dat Jean-Pierre dan ook even van een afstandje kijkt en geniet van jullie bezoek.

Meer informatie over Eva en meer blogs vind je hier.

Lees andere blogs