Van deze blog krijgt u misschien een beetje rode oortjes. Het heeft al met al zeker een ietwat broeierige ondertoon. Maar wees gerust, met toestemming van zowel mijn man Maarten als Jean-Pierre’s vrouw Ingrid ben ik in de pen gekropen…

Ken je die reclameleus nog: een beetje vreemd maar wel lekker? Zo ervaarde ik onlangs mijn bezoek aan PRACHT. De krokussen pronkten langs de wegen, de narcissen floten mij toe. Ik gaf nog een lekkere peut gas ter hoogte van Landgoed Mattemburgh. Ik had het voorjaar in m’n bol. En misschien was het juist deze lentekriebel die mij korte tijd later de totaal verkeerde zwoele associatie bracht?

Ik stapte PRACHT binnen met mijn helm onder de arm. Mijn ogen schoten zoals altijd weer alle kanten op: gave loungebanken, nieuwe behangen! Maar voordat ik te veel zou worden afgeleid, ving Jean-Pierre mij op. We hadden een zakelijke afspraak, maar al snel voelde het eerder…als een date.

Een primeur
We vleiden ons neer op de okerkleurige Freistil loungebank die u nu in de etalage kunt zien staan. Alleen al deze zeer comfortabele bank liet mij mijn benen gezellig als een zeemeermin optrekken. Oh, sorry, mijn schoenen! Ik ging weer netjes zitten, maar moest mijn hang om te loungen ietwat onderdrukken. ‘Kijk, Eva’, dit wilde ik je laten zien’, begon Jean-Pierre. Hij knikte naar de Kettnaker wandkast met mooie koperen glans die tegenover de bank stond. ‘Wat je hier ziet, is een primeur,’ stelde hij trots, ‘het is een ware fusie tussen het Nederlandse haardenmerk Kalfire en het Duitse wandkastenmerk Kettnaker. Mijn oog viel eerst op de mooie kast, deels open en deels dicht, en zakte daarna naar de ingebouwde haard in de kast. ‘Een fusie?’, vroeg ik. ‘Jazeker, en wij van PRACHT hebben deze tot stand gebracht!’. Zijn ogen begonnen te glimmen. Het was duidelijk dat mij nog meer te wachten stond.

Kalfire E-one
‘Let op, Eva!’. Hij greep de afstandsbediening die op de bank lag. Hij richtte het op de haard en plots zag ik in de haard een drie dimensionale tekst verschijnen met de tekst ‘Kalfire E-one’. Huh, gingen we nou gamen, vroeg ik mij af. Al snel werd duidelijk dat het ’t menu was waarmee Jean-Pierre feilloos kon kiezen tussen: de grootte van de vlammen, de temperatuur van de haard en de audio-opties met het geluid van een knetterend haardvuur. Binnen een mum van tijd was ik van de lentekriebels buiten beland in een knus winters, ietwat romantisch binnen tafereel. Best een beetje vreemd, maar wél lekker!

Ietwat afgeleid
Deze romantische setting kreeg nog meer stimulans. De warmte van de elektrische haard voelde als een zachte deken. Eigenlijk kreeg ik ook zin in rode wijn en een schouder om tegenaan te vleien. Klinkende glazen, elkaar lief aankijken en voeten tegen elkaar aanwrijven…samen naar het knisperend vuur te kijken. ‘Hé Eva, focus!!, corrigeerde ik mijzelf, ‘ik ben hier binnen om een primeur te bespreken!’

Een naadloze fusie
Ietwat te soezerig om professioneel te ogen, zette ik mijn interviewtechnieken in: ‘Een primeur zei je?’. ‘Inderdaad!, bevestigde Jean-Pierre, mijn inziens iets te luid. ‘Het was mijn voorstel aan Kettnaker om de elektrische haard van Kalfire in te bouwen. Ik zag het helemaal voor me, dat dit kon werken. En dit is het resultaat, ons showmodel. Het is ideaal voor in een appartement bijvoorbeeld waar open haarden niet zijn toegestaan. Het geeft de warmte en heeft de uitstraling van een echte haard, alleen zonder de ongemakken van de ouderwetse haard. Zelfs klanten in een villa die wel een open haard thuis hebben, gaan ervoor! Daarbij is de kast in heel veel formaten en materialen samen te stellen. De Kalfire valt er naadloos in. Die samenstelling, daar adviseren we in bij Pracht.”

Gemak versus ongemak
Ik stond versteld van deze primeur. Als brocantista en voormalig emigrant naar Frankrijk voor antiek en brocante ben ik vaak wars van nieuw, modern en nep. Maar deze haard heeft een wow-factor waar ik niet omheen kan. Zo ‘echt’ én makkelijk! Aan & Uit, met slechts 1 druk op de knop. Dat is wel even wat anders dan ik gewend ben.

Menigmaal heb ik in mijn Franse houtkachels zitten ploeteren met hout, aanmaakblokken en kranten. En…al had ik het vuur aangekregen, na een half uur was het alweer gedoofd en zat ik met een verkoold blok hout en veel as, waarna ik het niet kon leegscheppen omdat de as nog te heet was en ik het vuur niet opgepookt kreeg. Hoe vaak ik Maarten, heb geroepen ‘dat het weer uit was en koud werd in de kamer’! Dat ik tot mijn schaamte, ondanks een volle fles aanmaakgel en gescheurd karton en een mooie stapeltje hout – ik de blokken toch niet langdurig aankreeg!’. Geëmancipeerd als ik ben, ik stond niet in de juiste rij voor houtstooktalent.

Volmondig ja!
Ook nu in Ossendrecht trekt de schoorsteenpijp vaak niet op waardoor de rook naar binnenslaat. Misschien omdat het buiten klam is? Leuk he, zo’n échte houtkachel. Die knusse kachel blijft hierdoor vaker uit dan aan, terwijl ik er toch zo van hou. En dan deze Kalfire…deze elektrische haard is zo écht, de vlammen zijn zo belachelijk knap drie dimensionaal geprojecteerd en de warmte straalt zo aangenaam met een zacht knettergeluid, dat ik volmondig zeg: ‘waarom moeilijk doen als het makkelijk kan!’ Daarbij voegt de Kettnaker wandkast prachtige led-sfeerverlichting toe, waardoor naast het haardvuur ook voor ieder moment een juist sfeertje kan worden gecreëerd.

Einde romantiek
Het werd alleen hoog tijd dat ik naar buiten stapte, de lente in, want ik had roze wangen en mijn interviewtechnieken holden achteruit. Het zou niet lang meer duren, dat ik met een gevoel van een aangenaam dekentje lekker had liggen slapen in de etalage! Misschien zelfs tegen Jean-Pierre aan?

Oh ja, en de doordenker van de dag: als je van openhaard houdt, dan koop je geen openhaardhout, maar de Kalfire E-one!

Meer informatie over Eva en meer blogs vind je hier.

Lees andere blogs